ผู้เขียน : Lewis Carroll
ผู้วาด : Erica Awano
สำนักพิมพ์ : Dynamite Entertainment
เปิดบทเรื่องราวของ Alice In Wonderland ในฉบับคอมมิค
The Complete
Alice In Wonderland
Alice's Sister : และ พระสันตปาปา ก็ทรงถูกพระทัย พระเจ้าวิลเลี่ยมผู้พิชิต เป็นอย่างมาก
"ซึ่งเธอก็นั่งเหม่อลอยไปตามประสา แต่อยู่ดีๆกระต่ายสีขาวก็รีบวิ่งผ่านเธอไป มันก็ไม่มีอะไรผิดปกติหรอก... เว้นแต่ว่ากระต่ายตัวนั้นดันถือนาฬิกา และพูดภาษาคนได้นะสิ"
White Rabbit : เวรละๆ ฉันไปสายแล้ว !!!
"และด้วยความอยากรู้อยากเห็นนั่นเอง Alice ก็ได้วิ่งตาม White Rabbit ไป"
"ซึ่งรังกระต่ายนี่ใหญ่พอที่จะให้ Alice คลานตามไปได้ Alice ก็ยังไม่เลิกตาม White Rabbit จนกระทั่งเธอตกลงไปในหลุมของรังกระต่าย ซึ่งดูแล้วก็ลึกพอสมควร ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าหลุมนี่มันลึกมาก หรือว่าเธอกำลังตกไปแบบช้าๆกันแน่"
Alice : เยี่ยมเลย ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนอยู่บ้านกันนะ และทำไมฉันถึงไม่รู้สึกตกใจอะไรเลย
Alice : และตอนนี้ฉันก็อยากรู้จังเลยว่าฉันร่วงลงมากี่ไมลส์แล้วเนี่ย ? บางทีตอนนี้ฉันอาจจะอยู่ใกล้จุดศูนย์กลางของโลกก็เป็นได้ ถ้าเป็นงั้นตอนนี้ฉันก็อยากจะรู้พิกัด ละติจูด ลองติจูด มากเลย และฉันก็อยากจะรู้ว่านี่ฉันตกจนออกนอกโลกเลยรึไง ? มันคงตลกมากแน่ๆที่เห็นคนใช้หัวเดินนะ
Alice : โอ้ตายละคืนนี้ Dinah (แมวของ Alice) คงจะคิดถึงฉันมากแน่ๆเลย ฉันหวังว่าเธอจะจำไส้กรอกนมของเธอที่เธอต้องกินตอนช่วงเวลาน้ำชาได้นะ โอ้ Dinah ฉันอยากให้เธออยู่กับฉันตอนนี้จังเลย ที่นี่ไม่มีหนูเลยนะ และเธอยังสามารถไล่จับค้างคาวได้นะ ค้างคาวที่หน้าตาเหมือนหนูอ่ะ แล้วนี่ฉันอยากจะรู้จังเลยว่า แมวกินค้างคาวรึเปล่า ?
Alice ไปหยิบหนังสือเล่มนึงมาอ่าน
Alice : แมวกินค้างคาวรึเปล่า ? แล้วค้างคาวกินแมวรึเปล่านะ ? กลับไปฉันคงต้องถามว่า "Dinah เธอเคยกิน--"
พูดไม่ทันขาดคำ Alice ก็ร่วงลงบนกองไม้กองนึง
พอเธอร่วงลงมาถึงพื้น เธอก็เห็น White Rabbit กำลังดูนาฬิกาอยู่
White Rabbit : หูฉัน กับ หนวดฉัน บอกฉันทีสิว่าฉันสายขนาดไหนแล้ว ?!
Alice ที่เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งตาม White Rabbit ไปทันที
Alice : คุณกระต่าย รอด้วยค่ะ !!! คุณกระต่า-- เขาหายไปแล้ว !!!
ปรากฏว่า White Rabbit หายไปแล้วครับ Alice ที่เห็นดังนั้นก็รีบสำรวจห้องทันที
Alice : ล็อค อันนี้ก็ล็อค นี่มันจะล็อคทุกประตูเลยรึไง
ปรากฏว่าล็อคทุกห้องครับ
Alice : โอเคงั้นฉันควรจะอยู่ที่นี่ใช่ไหม เว้นแต่ว่า--
Alice เหลือบไปเห็นกุญแจบนโต๊ะ
Alice : เอ่อม...กุญแจนี่มันเล็กเกินไปว๊อย !!! เดี๋ยวนะนี่มันอะไรกัน
Alice บังเอิญไปเจอประตูลับพอดี (อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น) พอเธอไขกุญแจเท่านั้นแหละ เธอก็เห็นวิวข้างนอก
Alice : ฉันหวังว่าฉันจะออกจากที่นี่ได้สักทีนะ และหลังจากนั้นฉันก็อาจจะได้เดินเล่นท่ามกลางดอกไม้ กับน้ำพุนั่น !!! แต่ถึงแม้หัวฉันจะมุดออกไปได้ แต่ไหล่ฉันก็ออกไปไม่ได้อยู่ดี ฉันอยากจะย่อส่วนได้จัง
ทันใดนั้น Alice ก็เหลือบไปเห็นขวดยาบางอย่างที่เขียนว่า "ดื่มฉัน"
Alice : อะไรกันเนี่ย ? โอเคเจ้านี่มันไม่ติดคำว่า "ยาพิษ" แสดงว่ามันปลอดภัยแน่นอน !!!
Alice : ฉันว่ายานี้มันต้องรวม เชอรรี่ , คัสตาร์ด , ไก่อบสัปปะรด , ทอฟฟี่ และ เนยร้อนๆไว้ในขวดเดียวกันแน่ๆเลย เดี๋ยวๆ ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนตัวฉันกำลังหดลงเลย
อยู่ดีๆตัว Alice ก็หดลง
Alice : โอเคฉันหวังว่ามันคงจะไม่หดไปมากกว่านี้แล้วนะ ไม่งั้นเนี่ยฉันได้กลายเป็นเทียนไขแน่นอน เอาละตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ฉันจะได้ออกไปเดินเล่นในสวนสักที
Alice รีบวิ่งไปที่ประตู
Alice : ตายล่ะ ฉันลืมกุญแจไว้บนโต๊ะนั้น งั้นฉันก็เปิดประตูไม่ได้นะสิ !!!
Alice รีปปีนขึ้นไปบนโต๊ะแต่ปีนยังไงก็ลื่นทุกที
Alice : ตายละ ขาโต๊ะนี่มันลื่นเกินไป !!! ยังงี้ฉันก็เอากุญแจไมได้นะสิ... ฉันเห็นกุญแจอยู่ก็จริง แต่ฉันอาจจะไม่มีวันหยิบกุญแจเลยก็ได้
ทันใดนั้น Alice ในเงากระจกก็ปรากฏตัวขึ้น
Alice (Mirror) : ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้อย่างนั้นสิ ฉันแนะนำให้เธอเลิกร้องเดี๋ยวนี้เลย
Alice : ฉันมักจะให้กำลังใจเสมอ แต่นานๆทีเท่านั้นแหละที่ฉันจะฮึดสู้
ทันใดนั้น Alice ก็หันไปเห็นเค้กอันนึงที่เขียนว่า "กินฉัน"
Alice : โอเคงั้นฉันจะกินมัน ถ้ามันทำให้ฉันตัวใหญ่ขึ้นฉันก็สามารถหยิบเอากุญแจได้ แต่ถ้ามันทำให้ฉันตัวเล็กลงฉันก็สามารถลอดใต้ประตูไปได้ และฉันก็ไม่สนด้วยว่าผลมันเป็นยังไง !!!
Alice ไม่รอช้ารีบกินเค้กไปทันที
Alice : ผลจะเป็นยังไงน้า ?
Alice : นี่ฉันสงสัยจริงๆนะเนี่ย !!!
สรุปคือตัว Alice ใหญ่เท่ายักษ์
Alice : โอ้ตอนนี้ตัวฉันใหญ่สุดเหรอเนี่ย ตายละแล้วนี่ใครจะใส่รองเท้าฉันได้ล่ะเนี่ย !!! แต่สุดท้ายฉันก็หยิบกุญแจได้แล้ว !!!
หลังจากที่เธอไขกุญแจได้แล้วนั่นเอง เธอก็ต้องพบกับความผิดหวัง
Alice : โอ้ตายละ ฉันเปิดประตูได้แล้วก็จริง แต่คราวนี้ฉันจะออกจากที่นี่ยังไงล่ะในเมื่อฉันตัวใหญ่เกินที่จะผ่านประตูนี้ไปได้
และสุดท้าย Alice ก็มานั่งร้องไห้เหมือนเดิม
แต่ในขณะที่เธอกำลังสิ้นหวังอยู่นั่นเอง
White Rabbit : โอ้ท่านสุภาพสตรี หวังว่าคงจะไม่เสียมารยาทเกินไปนะที่จะให้ท่านรออยู่ตรงนี้ก่อน
Alice : ได้โปรดช่วยฉันด้วยเถอะค่ะ
White Rabbit ที่ได้ยินดังนั้นก็ได้วางบางอย่างเอาไว้ ก่อนจะวิ่งหายไป
Alice : โอ้คุณกระต่ายได้โปรดกลับมาก่อนเถอะคะ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำอะไรคุณหรอก !!!
ก่อนที่ Alice จะหยิบพัดที่ White Rabbit วางไว้มาใช้
Alice : วันนี้มันเป็นวันบ้าอะไรกันเนี่ย เมื่อวานมันยังเป็นวันปกติอยู่เลย ฉันอยากรู้จังเลยว่าคืนนี้จะมีอะไรให้ฉันเซอร์ไพรส์ได้อีก แล้วว่าแต่วันนี้ตอนฉันตื่นนอนตอนเช้านี่ฉันก็แอบรู้สึกแปลกๆอยู่นะ แล้วถ้าเป็นงั้นจริงตอนนี้ฉันคือใครล่ะเนี่ย ?
Alice : และฉันก็มั่นใจได้เลยว่าฉันไม่ใช่ Ada แน่ๆ เพราะทรงผมของหล่อนมันหญิกเกินไป ซึ่งผมฉันนี่ไม่มีหญิกเลยแม้แต่เส้นเดียว และฉันก็ไม่ใช่ Mable แน่นอนเพราะว่าฉันฉลาดกว่าหล่อนซะอีก และอีกอย่างตัวฉันก็คือตัวฉัน หล่อนก็คือหล่อน
Alice : ไหนฉันขอลองทดสอบตัวเองหน่อยสิ 4*5 = 12 4*6 = 30 4*7 =--- (ไปหมดละสมงสมอง) เดี๋ยวๆนะ งั้นไหนมาลองวิชาประวัติศาสตร์หน่อยสิ London คือเมืองหลงของ Paris และ Paris ก็คือเมืองหลวงของกรุง Rome ส่วน Rome คือเมืองหลวงของ--- โอ้ สมงสมองฉันไปหมดแล้ว
ขอ Skip ตรงนี้ครับ
โอเคเรากลับมาเนื้อเรื่องของเราอีกครั้ง หลังจากที่เราปล่อยให้นาง Alice ยืนบ่นอยู่ 1 หน้าเต็มๆ
Alice : โอ้ นี่ฉันกลับมาตัวเล็กเหมือนเดิมอีกแล้วเหรอเนี่ย ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน ? สงสัยอาจจะเป็นเพราะพัดอันนี้แน่ๆ นี่มันเป็นอะไรที่เสียวสุดๆตั้งแต่ฉันย่อส่วนมาเลย
Alice กลับมาตัวเล็กเหมือนเดิม
Alice : เอาล่ะตอนนี้ก็ได้เวลาไปที่สวนแล้ว !!!
Alice รีบวิ่งไปเปิดประตูแต่ทว่าประวัติก็ซ้ำรอย
Alice : ล็อกอีกแล้วเหรอ และคราวนี้ฉันก็ลืมกุญแจอีกแล้วเนี่ยนะ นี่มันเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตฉันเลย !!! เดี๋ยวนะนี่ฉันรู้สึกเหมือนตัวฉันเล็กลงกว่าเดิมอีก และมันก็เป็นเรื่องที่แย่สุดๆ โอ้---
Alice ดึงประตูจนล้มครับ
Alice : นี่ฉันตกลงมาอยู่กลางทะเลหรือเนี่ย ไม่สินี่มันน้ำตาฉันเองต่างหาก ฉันก็ว่าฉันก็ไม่ได้ร้องไห้เยอะอะไรขนาดนั้นนะ
ซึ่งระหว่างที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็เห็นหนูว่ายน้ำอยู่ตรงหน้าเธอ
Alice : O Mouse เฮ้ O Mouse เธอรู้รึเปล่าทางออกจากที่นี่รึเปล่า ? นี่เธอเข้าใจภาษาฉันรึเปล่าเนี่ย ? บางทีเธออาจจะเป็นหนูจากฝรั่งเศสก็ได้งั้น "Ou Est Ma Chatte ?" อุปส์ฉันลืมไปว่า หนูกับแมวมันไม่ถูกกัน
The Mouse : ฉันไม่ชอบแมวเว้ย ถ้าเธอเกิดมาเป็นฉันเธอจะชอบแมวไหมล่ะ ?
Alice : แต่เชื่อฉันสิถ้าเกิดนายได้เจอกับ Dinah แมวขอวฉัน นายจะหลงรักเธอแน่นอน เธอน่ะเป็นแมวที่สงบเสงี่ยมมากเลย และอีกอย่างเธอเป็นเจ้าแม่แห่งการไล่จับห---
The Mouse จ้องหน้า Alice
Alice : อุปส์เราจะไม่พูดเรื่องของเธอแล้วก็ได้
The Mouse : ฉันโคตรอยากจะคุยเรื่องนี้เลย !!!
Alice : แล้วว่าแต่นายชอบหมารึเปล่าละ ? แถวบ้านฉันมีหมาหน้าตาน่ารักอยู่ตัวนึงนะ ตาของมันนี่เปล่งเป็นประกายเหมือนหมาเทอเรียร์เลยล่ะ แถมยังมีผมหยิกสีน้ำตาลอีกต่างหาก ซึ่งเจ้าของมันก็คือชาวนาชาวไร่ และมันก็ชอบฆ่าห---โอ้เวร
The Mouse ไม่สนที่ Alice พูดก่อนที่จะว่ายน้ำไปต่อ
Alice : ฉันว่าฉันไม่ควรจะพูดถึงพวกหมาแมวอีกแล้ว
The Mouse : ถ้าเกิดเราถึงฝั่งเมื่อไหร่ฉันจะเล่าประวัติของฉันให้ฝั่ง และเธอจะเข้าใจเองว่าทำไมฉันถึงโคตรเกลียดพวกหมาแมวเลย
ซึ่งสุดท้าย Alice กับ The Mouse ก็ขึ้นฝั่งได้สำเร็จ (แถมยังมีพวกนกเป็ดน้ำพ่วงมาด้วย)
The Owl : ถามจริงนี่เนื้อตัวฉันจะเปียกตลอดเลยเหรอเนี่ย
The Crow : ก็ปีกนายมันไม่เหมาะแก่การว่ายน้ำนี่หว่า
The Eaglet : ฉันแก่กว่านายเพราะงั้นฉันก็ต้องรู้เยอะกว่านาย
The Mouse : นั่งลงๆ ทุกคนโปรดนั่งลง และฟังที่ฉันพูด !!! อีกไม่นานฉันจะทำให้ขนของพวกนายทุกคนแห้งเป็นปลิดทิ้งแน่นอน
และ The Mouse ก็เริ่มเล่าเรื่องของตัวเองให้ทุกคนฟัง
The Mouse : "กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระเจ้าวิลเลี่ยมผู้พิชิต ผู้ที่เป็นที่โปรดปรานของ พระสันตปาปา ซึ่งต่อมาท่านก็ได้ยอมแพ้ต่อ ประเทศอังกฤษ ซึ่งตอนนั้นท่านก็มีความคิดที่จะปกครอง ประเทศอังกฤษ ถึงสุดท้ายท่านจะมาแย่งชิ่งไม่ทันก็เถอะ... เอดวินน์ และ มอร์การ์ ขุนนางแห่ง Mercia และ Northumbri---"
The Eagle : เฮ้อ (ถอนหายใจ)
The Mouse : ขอโทษนะ !!! ตะกี้นายพูดว่าอะไรนะ ?
The Eagle : ไม่ๆ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย
The Mouse : งั้นฉันเล่าต่อละนะ "เอดวินน์ และ มอร์การ์ แห่ง Mercia และ Northumbria ก็ได้ประกาศสงครามกับ พระเจ้าวิลเลี่ยม ซึ่งตอนนั้นเอง ผู้ที่รักชาติเยี่ยงชีวิตอย่าง อาร์ชบิชอปแห่งแคนเธอร์เบอรี ก็ได้เจอมันสิ่งๆนั้น ที่จะนำ---"
The Duck : เจออะไร ?
The Mouse : ก็เจอ "ไอ้นั่น" ไง และนายก็รู้อยู่แล้วว่า "ไอ้นั่น" คืออะไร
The Duck : เออฉันรู้ว่า "ไอ้นั่น" มันคืออะไร เวลาที่หาของเนี่ย ฉันมักจะหาเจอ กบ หรือไม่ก็ หนอน ตลอด แต่คำถามคือ สรุปแล้ว อาร์ชบิชอป เจออะไร ?
The Mouse : อะแฮ่ม "ซึ่ง อาร์ชบิชอป ก็ได้เจอกับสิ่งนั้นสิ่งที่ทำให้ พระเจ้าเอ็ดการ์ เอเธลลิงก์ เป็นมิตรกับ พระเจ้าวิลเลี่ยม และทรวยอมให้ พระเจ้าวิลเลี่ยม ครองราชต่อไป"
The Mouse : ว่าแต่เธอเป็นยังไงบ้าง Alice
Alice : เนื้อตัวก็ยังเปียกเหมือนเดิม เรื่องที่นานเล่ามานี่ไม่ได้ช่วยให้อะไรๆดีขึ้นเลย
The Dodo : ถ้างั้นดูเหมือนว่าเราจะต้องเลื่อนการเล่านิทานอะไรนี่ไปก่อนนะ เพื่อที่เราจะได้ยืดเส้นยืดสายกันหน่อยนะ
The Mouse : ขอภาษาคน !!!
The Dodo : เราควรจะจัด Caucus-Race นะ
Alice : แล้วไอ้ Caucus-Race นี่มันคืออะไรอะ ?
The Dodo : จะอธิบายให้เหนื่อยไปทำไม ทำเลยดีกว่า
"หลังจากนั้น The Dodo ก็ได้สร้างเขตวงกลม 2 วงขึ้นมา และหลังจากนั้นทุกคนก็ได้ไปประจำตำแหน่งตนเอง พวกเขาไม่มีการนับ 1 2 3 วิ่ง แต่พวกเขาเริ่มวิ่งก็ตอนที่พวกเขาอยากวิ่ง"
Alice กับพวกกำลังเล่น Caucus-Race อยู่ ซึ่วจริงๆแล้วมันก็แค่วิ่งรอบๆเท่านั้นแหละ
"หลังจากที่เราวิ่งไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมง The Dodo ก็สั่งให้ทุกคนหยุดวิ่ง"
The Dodo : หยุด !!! การแข่งขันจบแล้ว !!!
The Mouse : แล้วใครเป็นผู้ชนะล่ะ ?
The Duck : นั่นสิใครชนะล่ะ ?
The Dodo : ทุกคนคือผู้ชนะ และ ทุกคนก็จะได้รับของรางวัล
คราวนี้เวรกรรมดันตกมาอยู่ที่ Alice อีกแล้วครับ เพราะ The Dodo บอกว่า Alice จะเป็นคนให้รางวัลกับทุกคนเอง ซึ่ง Alice ก็ได้ให้ลูกอม Candy กับทุกตัวไป ส่วนตัวเธอนั้นก็ได้แค่ปลอกนิ้วมือ (ใช้เวลาเย็บผ้า)
โปรดติดตามชมตอนต่อไป
Credit : readcomiconline.to
ปล.ความจริงเล่มนี้มันยังไม่จบนะครับ แต่ผมขอตัดจบก่อนละกัน เพราะเล่มนึงมีทั้งหมด 41 หน้า ซึ่งเรื่องนี้มีทั้งหมด 5 เล่ม เพราะงั้นเพื่อที่จะไม่ให้ยาวเกินไป ผมขอตัดเป็นพาร์ทๆเอาละกัน ขออภัยในความไม่สะดวกด้วยครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น